Swimming with the sharks
Door: Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Kris en Jeroen
02 Februari 2014 | Costa Rica, Monteverde
Hola chicos!
Hier weer een nieuw verslagje van ons avontuur. In de laatste update waren we net aangekomen in onze eerste stad in Nicaragua, Leon.
Net als Antigua is ook Leon een schitterende koloniale stad. In de brandende hitte vertrokken we om de bezienswaardigheden (lees kerken en een martelmuseum) van Leon te bewonderen. Na een paar uurtjes wandelen hadden we de stad gezien en konden we afkoelen in het zwembad van ons hostel! Buiten de stad zelf heeft de omgeving van Leon nog twee hoogtepunten te bieden: de stranden aan de stille oceaan, welke door al de vulkanische activiteit zwart zijn gekleurd en het bedwingen van Vulcano Negro. Een vulkaan die, net zoals de stranden, zo zwart is als de nacht. Na een vermoeiende beklimming van deze vulkaan was het tijd om vliegensvlug af te dalen, snowboard-style! Als was het meer sleetje-rijden en zwart van het zand beneden aankomen. Na te hebben genoten van heerlijke bitterballen, die ze blijkbaar ook in Nicaragua kennen, en een ongewenste gast van onze kamer te hebben verwijdert, was het tijd om door te reizen.
De volgende stad is Granada! Net als Leon een koloniale stad, maar nog net iets sjieker. Wederom werd de stad verkend met een city-tourtje. Ook Granada heeft zo zijn eigen vulkaan: Mombacho. Na een wandeling rondom de krater was het ook bij deze vulkaan de bedoeling zo snel mogelijk beneden te komen. Nu niet op een bord, maar hangend aan een kabel als superman tussen de boomtoppen door; canopy oftewel een kabelbaan! Zoevend door de lucht konden we nog net naar de brulapen zwaaien die ons vanuit de boomtoppen bekeken.
Vanuit Granada is het slecht 3 uur op een bootje in Lago de Nicaragua om op Isla de Ometepe te komen. Dit eiland bestaat uit 2 vulkanen die door de vele erupties aan elkaar zijn gegroeid. Na het zien van de vele vulkanen, het hete weer en dichte wolkendek besloten we om dit keer niet voor de top te gaan. Een schitterende wandeltocht, langs zwarte brulapen met witte testikels, bracht ons naar een druipende waterval halverwege de vulkaan. Hier was het tijd voor een verfrissende duik in het ijskoude water, dat de dorpjes aan de rand van de vulkaan van water voorziet. Een 5uur loodzware kayaktocht leidde ons naar Rio Istian, een rivier waar wel eens caymannen worden gespot. Helaas niet vandaag.....
Van een zwitser hadden we gehoord van Sunday Funday. Een legendarische zondagmiddagbesteding welke iedere zondag in San Juan del Sur plaatsvind. Hiermee was onze interesse gewekt en waren we onderweg naar San Juan. In de veelzeggende naam van ons hostel “The Naked Tiger” werd ons duidelijk waar het leven in San Juan om draait. Of je surft en drinkt ’s avonds rustig een biertje óf je surft niet en stort je in het nachtleven. Kris en ik surfen allebei nog niet. Sunday Funday bleek een kroegentocht te zijn van hotel-met-zwembad naar hotel-met-zwembad. Met name het eerste hotel (een 5 sterren hotel, waarvan het ons nog steeds niet duidelijk is waarom ze hieraan meedoen) had een schitterend zwembad, waarvan de bodem op het eind van de middag niet meer te zien was.... Na een weekendje in dit party-hostel was het tijd om weer aan de slag te gaan, doorreizen dus!
We lieten Nicaragua achter ons en gingen de grens over naar Costa Rica, om op het einde van de dag in Playas del Coco aan de pacifische kust te eindigen. Volgens onze grote vriend, de Lonely Planet, is dit een van de top duikplekken in Costa Rica. Na een zorgvuldig marktonderzoek vonden we een goede duikschool (met nederlandse eigenaren) om onze duik te doen. We waren een beetje ongerust over de viz, zoals wij duikers zeggen. (NB: viz is kort voor visibility, oftewel hoever kun je onderwater kijken). Gelukkig bleek onze instructeur jarig te zijn en had hij als kado aan ons ervoor gezorgd dat het water superhelder was. Aan deze kant van centraal america vind je geen kleurrijk coraal zoals in de caraibische zee. Wat je wel vind is enorme pijlstaartroggen, schildpadden en natuurlijk haaien, welke we allemaal hebben gezien!
Na al dat gehang aan het strand waren we wel weer toe aan een vulkaan, Rincon de la Vieja. Op advies van Stannie en Lotte verbleven we bij een behulpvol nederlands stel dat een mooie tent voor ons had vrijgehouden in het pitoreske plaatsje Curubande. Pinten als we zijn vonden we de taxirit naar het nationale park te duur en besloten we te liften. Na een goed half uur wandelen mochten we achterin de caddy van een vriendelijke Costaricaan. In het park was een tocht uitgezet welke je langs verschillende natuurverschijnselen bracht die door de vulkaan worden veroorzaakt. Hierbij moet je denken aan kokende water- en modderpoelen, stinkende zwavelgrond en wederom een kabbelende waterval die voor enige verkoeling zorgde. Ook een groep brulapen wilde even kennis komen maken en riep naar ons vanuit de boomtoppen. Op de terugweg moest er weer voor vervoer worden gezorgd en wat een geluk hadden wij! Vanaf de parkeerplaats konden we het eerste stuk met een DEUTSCH stel meerijden. Op de kruising waar zij de verkeerde kant op gingen, konden we direct overstappen bij een Costaricaans stel, welke net de weg aan het zoeken waren. Deze mensen bleken erg vriendelijk en in ons beste spaans konden we hen het een-en-ander vertellen over ons en onze reis. Op het eind van de rit kregen we nog een kaartje in de handen geduwd: “Mochten we in de buurt komen van San Jose moesten we maar even bellen en dan konden we op de koffie komen”. Hoe vriendelijk!
Vanuit Curubande vertrokken we richting Monteverde. Onze nederlandse hotel-eigenaar had ons al gewaarschuwd voor de verbinding vanaf de Panamericana naar Monteverder en dit bleek inderdaad een lastige te zijn. Aangekomen op dit punt zetten onze chauffeurs ons er uit met de mededeling dat we bij deze halte moesten wachten. Bij navraag bleek dat de volgende bus pas 4u later zou komen. Samen met een ouder canadees echtpaar waren we nu dus gestrand op dit stukje snelweg in the middle of nowhere. Gelukkig konden we onze pasverkregen liftvaardigheden aanwenden en wisten we na een paar uurtjes een lift te regelen voor ons vieren voor de uurdurende tocht over een veldweg langs diepe ravijnen naar Monteverde. Onderweg konden we genieten van de groene bergen.
Monteverde staat bekend om haar natuurschoon. We hadden dan ook 2 wandelingen gepland, eentje overdag door het nevelwoud (cloud forest) waar we vooral veel met mos begroeide bomen zagen, maar verder weinig dieren. Voor ’s avonds hadden we de tweede wandeling gepland staan. Samen met 50 andere touristen trokken we het bos in tijdens de schemering om de nachtdieren te bewonderen. Direct bij de start verwelkomde een luiaard ons. Later zagen we nog een stekelvarken, opossum en natuurlijk de nodige kikkertjes en spinnetjes.
We staan nu op het punt om Lago de Arenal over te steken om ons voor een paar dagen in La Fortuna te vestigen.
Wederom zijn de foto’s te bewonderen via onderstaande link:
https://www.facebook.com/kris.seuren/media_set?set=a.666738370056671.1073741831.100001615421664&type=3
Tot slot: Harrald, Ruud en natuurlijk Hayke van harte gefeliciteerd met jullie coming-out! Heel veel plezier deze carnaval, alaaf!!!
Besos,
Kris en Jeroen
Hier weer een nieuw verslagje van ons avontuur. In de laatste update waren we net aangekomen in onze eerste stad in Nicaragua, Leon.
Net als Antigua is ook Leon een schitterende koloniale stad. In de brandende hitte vertrokken we om de bezienswaardigheden (lees kerken en een martelmuseum) van Leon te bewonderen. Na een paar uurtjes wandelen hadden we de stad gezien en konden we afkoelen in het zwembad van ons hostel! Buiten de stad zelf heeft de omgeving van Leon nog twee hoogtepunten te bieden: de stranden aan de stille oceaan, welke door al de vulkanische activiteit zwart zijn gekleurd en het bedwingen van Vulcano Negro. Een vulkaan die, net zoals de stranden, zo zwart is als de nacht. Na een vermoeiende beklimming van deze vulkaan was het tijd om vliegensvlug af te dalen, snowboard-style! Als was het meer sleetje-rijden en zwart van het zand beneden aankomen. Na te hebben genoten van heerlijke bitterballen, die ze blijkbaar ook in Nicaragua kennen, en een ongewenste gast van onze kamer te hebben verwijdert, was het tijd om door te reizen.
De volgende stad is Granada! Net als Leon een koloniale stad, maar nog net iets sjieker. Wederom werd de stad verkend met een city-tourtje. Ook Granada heeft zo zijn eigen vulkaan: Mombacho. Na een wandeling rondom de krater was het ook bij deze vulkaan de bedoeling zo snel mogelijk beneden te komen. Nu niet op een bord, maar hangend aan een kabel als superman tussen de boomtoppen door; canopy oftewel een kabelbaan! Zoevend door de lucht konden we nog net naar de brulapen zwaaien die ons vanuit de boomtoppen bekeken.
Vanuit Granada is het slecht 3 uur op een bootje in Lago de Nicaragua om op Isla de Ometepe te komen. Dit eiland bestaat uit 2 vulkanen die door de vele erupties aan elkaar zijn gegroeid. Na het zien van de vele vulkanen, het hete weer en dichte wolkendek besloten we om dit keer niet voor de top te gaan. Een schitterende wandeltocht, langs zwarte brulapen met witte testikels, bracht ons naar een druipende waterval halverwege de vulkaan. Hier was het tijd voor een verfrissende duik in het ijskoude water, dat de dorpjes aan de rand van de vulkaan van water voorziet. Een 5uur loodzware kayaktocht leidde ons naar Rio Istian, een rivier waar wel eens caymannen worden gespot. Helaas niet vandaag.....
Van een zwitser hadden we gehoord van Sunday Funday. Een legendarische zondagmiddagbesteding welke iedere zondag in San Juan del Sur plaatsvind. Hiermee was onze interesse gewekt en waren we onderweg naar San Juan. In de veelzeggende naam van ons hostel “The Naked Tiger” werd ons duidelijk waar het leven in San Juan om draait. Of je surft en drinkt ’s avonds rustig een biertje óf je surft niet en stort je in het nachtleven. Kris en ik surfen allebei nog niet. Sunday Funday bleek een kroegentocht te zijn van hotel-met-zwembad naar hotel-met-zwembad. Met name het eerste hotel (een 5 sterren hotel, waarvan het ons nog steeds niet duidelijk is waarom ze hieraan meedoen) had een schitterend zwembad, waarvan de bodem op het eind van de middag niet meer te zien was.... Na een weekendje in dit party-hostel was het tijd om weer aan de slag te gaan, doorreizen dus!
We lieten Nicaragua achter ons en gingen de grens over naar Costa Rica, om op het einde van de dag in Playas del Coco aan de pacifische kust te eindigen. Volgens onze grote vriend, de Lonely Planet, is dit een van de top duikplekken in Costa Rica. Na een zorgvuldig marktonderzoek vonden we een goede duikschool (met nederlandse eigenaren) om onze duik te doen. We waren een beetje ongerust over de viz, zoals wij duikers zeggen. (NB: viz is kort voor visibility, oftewel hoever kun je onderwater kijken). Gelukkig bleek onze instructeur jarig te zijn en had hij als kado aan ons ervoor gezorgd dat het water superhelder was. Aan deze kant van centraal america vind je geen kleurrijk coraal zoals in de caraibische zee. Wat je wel vind is enorme pijlstaartroggen, schildpadden en natuurlijk haaien, welke we allemaal hebben gezien!
Na al dat gehang aan het strand waren we wel weer toe aan een vulkaan, Rincon de la Vieja. Op advies van Stannie en Lotte verbleven we bij een behulpvol nederlands stel dat een mooie tent voor ons had vrijgehouden in het pitoreske plaatsje Curubande. Pinten als we zijn vonden we de taxirit naar het nationale park te duur en besloten we te liften. Na een goed half uur wandelen mochten we achterin de caddy van een vriendelijke Costaricaan. In het park was een tocht uitgezet welke je langs verschillende natuurverschijnselen bracht die door de vulkaan worden veroorzaakt. Hierbij moet je denken aan kokende water- en modderpoelen, stinkende zwavelgrond en wederom een kabbelende waterval die voor enige verkoeling zorgde. Ook een groep brulapen wilde even kennis komen maken en riep naar ons vanuit de boomtoppen. Op de terugweg moest er weer voor vervoer worden gezorgd en wat een geluk hadden wij! Vanaf de parkeerplaats konden we het eerste stuk met een DEUTSCH stel meerijden. Op de kruising waar zij de verkeerde kant op gingen, konden we direct overstappen bij een Costaricaans stel, welke net de weg aan het zoeken waren. Deze mensen bleken erg vriendelijk en in ons beste spaans konden we hen het een-en-ander vertellen over ons en onze reis. Op het eind van de rit kregen we nog een kaartje in de handen geduwd: “Mochten we in de buurt komen van San Jose moesten we maar even bellen en dan konden we op de koffie komen”. Hoe vriendelijk!
Vanuit Curubande vertrokken we richting Monteverde. Onze nederlandse hotel-eigenaar had ons al gewaarschuwd voor de verbinding vanaf de Panamericana naar Monteverder en dit bleek inderdaad een lastige te zijn. Aangekomen op dit punt zetten onze chauffeurs ons er uit met de mededeling dat we bij deze halte moesten wachten. Bij navraag bleek dat de volgende bus pas 4u later zou komen. Samen met een ouder canadees echtpaar waren we nu dus gestrand op dit stukje snelweg in the middle of nowhere. Gelukkig konden we onze pasverkregen liftvaardigheden aanwenden en wisten we na een paar uurtjes een lift te regelen voor ons vieren voor de uurdurende tocht over een veldweg langs diepe ravijnen naar Monteverde. Onderweg konden we genieten van de groene bergen.
Monteverde staat bekend om haar natuurschoon. We hadden dan ook 2 wandelingen gepland, eentje overdag door het nevelwoud (cloud forest) waar we vooral veel met mos begroeide bomen zagen, maar verder weinig dieren. Voor ’s avonds hadden we de tweede wandeling gepland staan. Samen met 50 andere touristen trokken we het bos in tijdens de schemering om de nachtdieren te bewonderen. Direct bij de start verwelkomde een luiaard ons. Later zagen we nog een stekelvarken, opossum en natuurlijk de nodige kikkertjes en spinnetjes.
We staan nu op het punt om Lago de Arenal over te steken om ons voor een paar dagen in La Fortuna te vestigen.
Wederom zijn de foto’s te bewonderen via onderstaande link:
https://www.facebook.com/kris.seuren/media_set?set=a.666738370056671.1073741831.100001615421664&type=3
Tot slot: Harrald, Ruud en natuurlijk Hayke van harte gefeliciteerd met jullie coming-out! Heel veel plezier deze carnaval, alaaf!!!
Besos,
Kris en Jeroen
-
02 Februari 2014 - 18:40
Bertie:
Hoe kunnen jullie na zoveel prachtige avonturen en ervaringen, nog ooit hier aarden!! Prachtig om te lezen!! -
02 Februari 2014 - 22:26
Sjan Minten:
Hoi, t gaat nog steeds( gelukkig) goed met jullie zo te lezen.fijn dat alles mee zit en julllie je prima amuseren en veelte zien en te doen hebben. Dadelijk nog even de foto's kijken. Leuk dat ik weer goed nieuws van jullie kan lezen!!!!groetjes oet zaerum!!!
-
03 Februari 2014 - 00:42
Kings:
He vakantiegangers,
blijkt maar weer dat jullie het absoluut beter hebben, weer ontzettend mooie verhalen en avonturen van jullie om te lezen, jaloers....dat zeker!!!! Ik zou zeggen nog lekker genieten weer de komende tijd maar dat moet zo te lezen vast en zeker weer helemaal goed komen!!
adios!!
ps. jammer dat de drugs niet doorgekomen was!! was de moeite waard om te proberen van jullie ;-) -
04 Februari 2014 - 21:51
De Draakjes:
Hallo samen,
Zo te lezen gaat het nog prima met jullie en ja we lezen jullie verslagen. Maar als je al dat moois hoort wat moet je dan nog schrijven. Ook opa geniet mee met jullie verslagen.
We wensen jullie nog een fijne en gezellige tijd in het warme land.
Geniet ervan en de groetjes. -
07 Februari 2014 - 23:15
Nelly En Huub:
Heej jullie,
Wat een mooie ervaringen doen jullie daar op, we denken dat het leven hier voor jullie erg saai zal gaan worden!! Zo te horen hebben jullie daar tijd genoeg om te brainstormen over een volgend "reisje", maar ja, jullie moeten straks weer vol aan de bak om het spaarpotje te spekken.
Gelukkig hebben jullie voor nu nog andere dingen te doen en even nog niet aan werken te denken. Geniet nog van Costa Rica en Panama, wij kijken uit naar nieuwe kiekjes van al dat moois.
NJOY!!!!!
Pap en mam xx -
08 Februari 2014 - 19:43
Oma Vaan De Melderse:
Ha Kris,
Ook ik kijk iedere keer als ik bij je mam ben je site na. Ik zie dat jullie het goed naar je zin hebben, jullie maken veel mee, daardoor een prachtige vakantie.
Straks zal het weer anders zijn, kouder, vlakker en ander eten!!!!
Geniet van jullie tijd straks komt het dagelijkse leven er weer aan.
Mooie foto's trouwens!!!
Groetjes en tot straks dan maar!
Oma. -
27 Februari 2014 - 14:51
Marloes:
Heee Kris & Jeroen,
Gaaf allemaal wat jullie daar meemaken!! Maar nu wordt het wel eens tijd dat jullie weer naar huis komen hoor... ;)
Tot snel!
Liefs, Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
